Na 5 jaar wachten is de zaak tegen Eternit in verband met het overlijden van Francoise 
Vannoorbeeck/Jonckheere eindelijk vastgesteld voor het Hof van Beroep te Brussel op 3 januari 2017.
Ter herinnering: in eerste aanleg had de rechter in zeer scherpe bewoordingen de verantwoordelijkheid van Eternit aangenomen en Eternit veroordeeld tot een fikse schadevergoeding.
De inzet van de zaak in hoger beroep is dus groot. Daarom vragen we iedereen om in de mate van de mogelijkheden en ondanks de eindejaarsperiode aanwezig te zijn op 3 januari voor de eerste kamer van het Hof van Beroep in het justitiepaleis te Brussel.
We spreken af om 8u aan de ingang van het Justitiepaleis waar een solidariteitsbijeenkomst zal plaatsvinden . De zitting is publiek.
Wij zullen blij zijn om julie terug te zien.
Benoit, Xavier en Eric Jonckheere
Vertrekkend vanuit geïnventariseerde gevallen in twee industriële sites in België
Een studie van ADRASS (Association pour le développement de la recherche appliquée en sciences sociales). September 2015
link naar het pdf bestand
Minder dan 8 maanden na de toekenning van een milieuvergunning Klasse 1 aan een vervoer-en grondwerkenbedrijf gelegen in de Marcelisstraat te wezembeek-Oppem werden in de buurt asbestvezels on¬tdekt.
Op initiatief van een buurtbewoner van de Gergelstraat werd dit onderzoek door een erkend onafhankelijk laboratium gevoerd.
Deze ontdekking is des te meer verontrustend omdat dit bedrijf naast twee kleuterscholen gelegen is waar dagelijks 180 kinderen van 3 tot 6 jaar verblijven.
Deze toekenning van Klasse 1 (het hoogte niveau in Vlaande¬ren) geeft dit bedrijf o.a. de toestemming :
om asbest op te slaan;
werfafval in open lucht te verbrijzelen.
Volgens de deskundigen vormt vooral dit laatste punt (het verbrijze¬len) het hoogste risico voor de buurtbewoners.
Buurtbewoners, de twee kleuterscholen en ouders hadden tijdens het openbaar onderzoek 108 bezwaarschriften ingediend bij de gemeente … maar tevergeefs. Nadien zijn ze in hoger beroep gegaan bij de Vlaamse minister van leefmilieu… tevergeefs. Sindsdien hebben buurtbewoners en ouders een rechtsvordering bij de Raad van State ingediend. Die op dit ogenblik lopende is.
De gemeente is tegen deze vergunning niet in beroep gegaan. Noch bij de minister noch bij de Raad van State. Nochtans is het advies van de deskundigen i.v.m. de gezondheidsrisico’s duidelijk en meerdere waarschuwingen werden reeds eerder geformuleerd :
de volledige tekst in pdf
De overleden asbestslachtoffers werd gemiddeld twintig jaar van hun leven ontnomen.
De ABEVA heeft kennis kunnen nemen van de resultaten van een door demografen van de vereniging ADRASS uitgevoerd onderzoek betreffende het aantal door asbestslachtoffers verloren jaren. Al betreft het hier alleen werknemers, men moet toch wel aannemen dat de resultaten voor andere categorieën slachtoffers niet veel anders zullen uitkomen. We denken daarbij bv. aan familieleden van de werknemers, doe-het-zelvers of milieuslachtoffers (o.a. buurtbewoners van asbestfabrieken).
De demografen van ADRASS hebben twee groepen overleden slachtoffers bekeken die hetzelfde drama hebben beleefd : een eerste groep van werknemers van Coverit ( een oude asbest-cementfabriek in Harmignies bij Bergen) en een tweede groep van werknemers van de Eternit fabrieken in Kapelle-op-den-Bos en in Tisselt (Vlaams Brabant).
Uiterst nauwkeurig was hun onderzoekingswerk. Het werd ook door de beste specialisten van de branche getest. Op basis van de gemiddelde levensjaren van elke generatie kon het aantal door asbestslachtoffers verloren jaren worden vastgesteld.
De volledige tekst in pdf
Door onze terreinverkenning en door onze ontmoetingen met de asbestslachtoffers hadden we daar niet de minste twijfel aan maar het Adras onderzoek bewijst toch alweer hoe ontzettend groot de door het asbest aangerichte schade wel is geweest en nog reëel blijft. Dit versterkt de ABEVA-leden in hun mening en overtuiging dat de slachtoffers een echte en complete schadevergoeding moeten krijgen en dat nu de noodzakelijke voorzorgsmaatregelen getroffen moeten worden om dergelijke drama’s in de toekomst te vermijden.
Na een langdurige strijd hebben we dan toch bereikt dat in 2007 het “Asbest Fonds Amiante” (een Belgisch fonds voor de vergoeding van asbestslachtoffers) werd gecreëerd. Een heel belangrijk resultaat waardoor t/m 1 april 2015 een vergoeding kon worden toegekend aan 1.453 mesothelioomslachtoffers (waarvan er 338 geen beroepsslachtoffers waren) en aan 735 asbestoseslachtoffers. En toch zou de toch nog onvoldoend blijvende AFA voorziening verbeterd kunnen en moeten worden. Vanaf de oprichting van het AFA heeft ABEVA hervormingen en verbeteringen voorgesteld. Ze worden hier nog eens herhaald :
de volledige tekst in pdf
Asbest : de verloren jaren
Gebaseerd op gegevens verzameld in Harmignies (fabriek COVERIT) en Kapelle-op-den-Bos (fabriek ETERNIT) -
SAMENVATTING
Probleemstelling
We baseren ons op een bestand van mensen die slachtoffers zijn geweest van het asbest bij de firma COVERIT. Dit bestand werd bijgehouden door Michel Verniers, een arbeider, die vanwege zijn blootstelling aan asbest, ondertussen overleden is. Wij hebben de gegevens van dit bestand kunnen aanvullen bij het Fonds van de Beroepsziekten. De Kapelle werkplaats werd ook meegenomen in onze analyse. In totaal hebben wij 237 gevallen kunnen bestuderen, die ons hebben toegelaten om het aantal jaren in te schatten, die door de slachtoffers worden verloren .
De volledige tekst in pdf
13 december 2009…Het is precies 7 jaar geleden dat onze vriend Michel Verniers aan een asbestziekte overleed en ons werd ontnomen. Heel zijn beroepsleven heeft hij bij Coverit doorgebracht. Vanaf zijn veertiende jaar in 1956 tot het sluiten van de fabriek in 1987. Daarna is hij altijd in contact gebleven met zijn werkvrienden en -collega’s, waarvan er velen overleden zijn en meerderen vandaag aangetast door een asbestziekte. Hij heeft ze steun gegeven en hij heeft hun ellende, en ook de zijne, in een dagelijks goed bijgehouden dagboek opgeschreven. Dit buitengewoon document wil ABEVA vandaag bekend maken en uitgeven. Een uniek getuigenis over het leven van werknemers in de asbestsector in de tweede helft van de twintigste eeuw.
Het werk van Michel Verniers was dan ook de eerste aanleiding voor een door de demografen van ADRASS uitgevoerd onderzoek betreffende de verloren jaren van de asbestslachtoffers. De door hem verzamelde inlichtingen vormden hiervoor een goede proefondervindelijke basis…Het werk was misschien, waarschijnlijk niet compleet en moest nog uitgewerkt en aangevuld worden maar het was wel waardevol en onvervangbaar.
Michel heeft echt wel,zonder het te weten, epidemiologisch werk uitgevoerd.
De tekst in pdf