Eric
Marijke vanBuggenhout (Abeva)
Eric schreef dat met elk dak dat werd gebouwd, een stukje van hem verloren ging. Hij en zijn familie hebben onvoorstelbare verliezen geleden: zijn vader, moeder, twee broers, en nu ook hijzelf. In de leegte die het asbest in het gezin Jonckheere achterliet, vond Eric toch de moed om door te gaan. Diezelfde leegte werd de bron van zijn kracht en zijn strijdlust, want onrecht kon hij niet verdragen – net zoals zijn mama, Françoise, dat niet kon. Eric maakte van zijn gevecht tegen deze onrechtvaardigheid zijn levensmissie. En zo verzette hij bergen.
Eric pleitte jarenlang voor een monument ter herdenking van de asbestslachtoffers in Kapelle-op-den-bos. Eindelijk was het zover, in september dit jaar werd het ingehuldigd. Bij dat monument hoort een grote symboliek. Het herdenkt niet alleen zij die de strijd tegen de ziekte zijn verloren, maar heeft ook oog voor de enorme kracht van slachtoffers. Het beeld doorbreekt de stilte in Kapelle-Op-Den-Bos. En dat was volgens mij waarom de komst van het monument voor Eric echt een grote overwinning was. Die avond was iedereen nog eens samen: vrienden en familie van Eric, sympathisanten, activisten, mensen van ABEVA en andere internationale slachtofferorganisaties. Hij was fier, hij genoot van dat moment van samenzijn, het was een emotionele dag, maar ook een moment van intens geluk, een echte overwinning. Voor mij en mijn familie zal dit voor altijd de moment blijven waarop we Eric voor het laatst zagen.
Hij heeft voor zoveel mensen zoveel betekend. Zo ook voor mijn familie. Toen de diagnose van mesothelioom viel bij mijn vader, Wilfried , leerden we Eric persoonlijk kennen en werden we vrienden.
Eric was iemand die positieve energie uitstraalde, of zoals in de woorden van Alessandro: “Eric had een uitzonderlijk vermogen om het leven te grijpen en de strijd tegen asbest aan te gaan op zijn unieke manier: met verantwoordelijkheid, gevoeligheid en ook een zekere ‘joie de vivre’”.
Zijn engagement om onrecht tegen te gaan was zo aanstekelijk. Zijn steun voor slachtoffers in België en ver daarbuiten, was onvoorwaardelijk. Met liefde en verbinding doorbrak Eric zo de wet van de stilte. En ik beloof je plechtig Eric, wij geven de strijd niet op.
Zoals Marc het eerder al zei: Eric is rijk gestorven, hele rijk, door alles wat hij heeft gegeven. Lieve Eric, bedankt voor alles, iedereen hier ziet je graag en we bewonderen je. Voor altijd.